این تحقیق توسط Steffen Moritz از بیمارستان دانشگاه هامبورگ در آلمان رهبری شد. موریتز و همکارانش رفتار 60 بیمار مبتلا به OCD را با 110 نفر افسرده و 1050 فرد بزرگسال در گروه کنترل مقایسه کردند. همه شرکت کنندگان نظرسنجی آنلاین ناشناس را انجام دادند که در آن تاریخ پزشکی و روانشناختی آنها، همراه با تواناییشان در موقعیت های خاص، مشخص شده بود.

آن ها به یک پرسشنامه پاسخ دادند که سبک های متفاوت مقابله ای سازگاری و ناسازگار را که ممکن است فرد برای مقابله با موقعیت های مشکل ساز استفاده کند، پوشش داده است.

شرکت کنندگان همچنین به پرسشنامه سبک های مقابله ناپذیر و مقابله ای (MAX) پاسخ دادند که موریتز و همکارانش اخیرا توسعه داده اند.

این پرسشنامه در سه ابعاد اندازه گیری می کند: مقابله ناسازگارانه (مانند سرکوب افکار، سرخوردگی)، مقابله سازگاری (مثلا حل مشکل، پذیرش) و اجتناب. شرکت کنندگان اطلاعاتی درباره استراتژی های مقابله ای که در برابر علائم OCD خود، از قبیل حل مسئله و دیگر شیوه های مقابله ای که اخیرا  در درمان به کار برده شده اند، مانند پذیرش و سرکوب، ارائه می کنند.

شرکت کنندگان مبتلا به OCD دارای مهارت های مقابله با ناکارآمدی بیشتری نسبت به دیگران از جمله افراد مبتلا به افسردگی بودند. آن ها همچنین دارای مهارت های عملکردی کمتری برای کمک به آن ها در مقابله و سازگاری بودند. افرادی که توانایی مقابله با انطباق نداشتند نیز به احتمال زیاد مقاومت در برابر علائم و درک ضعیفی از وضعیتشان داشتند.

موریتز توضیح می دهد که بیماران مبتلا به OCD با هر دو مقابله ناسازگاری بیشتر و مقابله با سازگاری کمتری نسبت به گروه کنترل مشخص شده اند.

موریتز می گوید: مهارت های مقابله ای برای بسیاری از جنبه های زندگی روزمره فراتر از سلامت روان مهم هستند. آموزش مهارت های کودکان مانند چگونگی مقابله با قلدری در مدرسه، مقابله با عملکرد ضعیف یا مشکلات والدین خود، در چارچوب درمان عمومی شناختی پیشگیرانه و آموزش انعطاف پذیری در مدرسه، ممکن است به کودکان کمک کند تا بهتر بتوانند با آشفتگی های احساسی و موقعیت های چالش انگیز در طول نوجوانی مواجه شوند. این ممکن است مانع پیشرفت آسیب پذیری به اختلال وسواس فکری یا افسردگی و سایر اختلالات شود.

اگر چه در این مطالعه برخی از مهارت هایی را که بیماران مبتلا به کمبود OCD دارند توضیح می دهد، اما تحقیقات بیشتری لازم است تا معلوم شود تا چه اندازه بهبود مهارت های مقابله ای در دوران کودکی و نوجوانی از طریق درمان رفتاری شناختی یا مداخلات مشابه، می تواند سختگی زندگی را بهبود بخشد.

این مقاله درسایت Springerمنتشر شده است.