به گزارش زیست آنلاین، سرپرست معاونت تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط ‌زیست اضافه کرد: در حال حاضر برای  ۱۹ گونه در خطر انقراض در کشور ما برنامه عمل یا action plan  تعریف شده است. سیاست‌های ما برای حفظ گونه‌های در خطر انقراض، بر اساس این نقشه راه تبیین می‌شود. علی‌رغم طراحی این نقشه راه، مشکلات زیادی برای اجرای آن پیش روی ما قرار دارد. اولین مشکل ما تخصیص اعتبار ناکافی برای پیش برد این طرح‌هاست.

 

وی با اشاره به ویژگی‌های خاص گونه یوز ادامه داد: پناهگاه و پارک ملی توران و میاندشت هسته اصلی زیستگاه یوز هستند. در سال‌های گذشته به علت مشکلاتی که در ایران مرکزی به وجود آمده است، طرح های ما در استان‌هایی مانند یزد و خراسان جنوبی با موفقیت همراه نشده است.  یوزپلنگ گونه‌ای پرتحرک با قلمرویی وسیع است. در برخی موارد مشاهده شده که یوز تا ۲۰۰ کیلومتر جابجایی داشته و در حال رفت و آمد بوده است. لذا وقتی این موجود از قلمرو خود خارج می‌شود در معرض خطرات فراوانی قرار می‌گیرد. راه محافظت از این گونه در مقابل این خطرات توجه به زیستگاه‌های اطراف توران است.

 

اکبری با اشاره به چالش‌های پیش روی یوزپلنگ برای زندگی خارج از مناطق حفاظت‌ شده تصریح کرد: سگ‌های گله، معدن‌کاوی، جاده‌ها، کمبود طعمه و ... مشکلاتی هستند که یوزپلنگ خارج از منطقه حفاظت‌شده با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. وزارت صنعت معدن و تجارت باید مسئولیت تخریب محیط زیست بر اثر فعالیت های معدن‌کاوی و حفر معدن را بپذیرد. فعالیت معدن‌ها در کشور ما بدون توجه به استانداردهای زیست‌محیطی انجام می‌شود و آسیب زیادی به تنوع زیستی ما وارد می‌کند. ما برای مقابله با این خطرات باید یک سپر محافظتی پیرامون این مناطق داشته‌ باشیم. این سپر می‌تواند در قالب مناطق حفاظت‌شده مردم‌نهاد و غیرمردم‌نهاد و یا قرق‌های اختصاصی باشد.